زمزمه هایی مبنی بر برکناری احتمالی فرانسوا نیسن وزیر فرهنگ فرانسه به گوش می رسد و دلیل این امر ناتوانی وی در تعریف استراتژی مشخص در این وزارتخانه است.
به گزارش خبرنگار مهر، روزنامه فرانسوی «لزاکو» با انتشار مقاله ای به قلم «مارتین روبر» درباره ناکارآمدی سیاست های فرهنگی فرانسه نوشت: «وزارت فرهنگ فرانسه دیگر وزارت فرهنگ سابق نیست.» به مرور زمان. نقش این وزارتخانه باعث کاهش تامین هزینه های فرهنگی به ویژه برای بخش ها و فعالان بخش خصوصی که در مسیر توسعه سریع قرار دارند، می شود.
در این مقاله به شایعاتی مبنی بر خروج احتمالی «فرانسوا نیسن» وزیر فرهنگ اشاره شده و دلیل آن ناتوانی وی در تعریف استراتژی مشخص در این وزارتخانه است.
این روزنامه در ادامه درباره نقش وزارت فرهنگ فرانسه در اعطای وام و هزینه برای بخش فرهنگی می نویسد: وزارت فرهنگ با 3.6 میلیارد یورو هزینه فرهنگی عملا کمتر از سایر فعالیت های فرهنگی سایر وزارتخانه ها (4.3 میلیارد یورو) است. . و بسیار کمتر از مناطق و استان ها (با 8.53 میلیارد یورو) بار فرهنگی را به دوش می کشند.
در این مقاله که توسط رایزن فرهنگی ایران در فرانسه ترجمه و در اختیار نشر مهر قرار گرفته است، به تفاوت «ایدئولوژیک» (بخوانید سیاسی) و جغرافیایی در ارزش پروژه های فرهنگی در فرانسه نیز اشاره شده است. : وزیر فرهنگ در ادارات رسمی با بسیاری از هنرمندان فرهنگی مواجه است که مدام مطالبات خود را از وزیر مطرح می کنند و از او پاسخ می خواهند. بیش از یک سوم بودجه فرهنگی کشور (معادل 1.2 میلیارد یورو در سال 2017) به بیش از 70 مرکز مختلف در قالب کمک های بلاعوض مختلف پرداخت شد. این هزینه ها قدرت مانور برای تامین مالی پروژه های جدید را کاهش می دهد.
به نوشته این روزنامه، طی دهه اخیر به برکت پیشرفت فناوری های نوین، تحولات زیادی در عرصه فرهنگ و اقتصاد رخ داده است. این در حالی است که بخش خصوصی حرفه ای و بین المللی شده است، اما برخی از بخش های دولتی همچنان حسرت سال های وزارت «جک لانگ» را دارند و منتظر دو برابر شدن بودجه این وزارتخانه برای اجرای پروژه های بزرگ هستند.
دستور کار اقتصادی «لزاکو» در حال رشد است: امروز می بینیم که بنیادهای خصوصی مانند کارتیه و ویتون دوش به دوش با موزه های عمومی مهم رقابت می کنند، غول های مهم سرگرمی و سرگرمی مانند Live Nation و AEG در حال شتاب گرفتن هستند و سالن های تئاتر خصوصی در حال گردهمایی هستند. سطح انتظارات عمومی در چنین شرایطی فقدان یک استراتژی اجرایی روشن و مشخص از سوی وزارتخانه و البته منتخبان محلی نگران کننده است، به ویژه خصوصی سازی فزاینده بازار فرهنگی که تحت تأثیر دنیای آنگلوساکسون است.
این روزنامه در عین حال به اقداماتی مانند افتتاح موزه لوور ابوظبی (که طی 30 سال یک میلیارد یورو درآمدزایی خواهد داشت) یا تاسیس شعبه ای از مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در مالاگا، بروکسل و شانگهای اشاره کرده است. ارائه “برخی طرح های مثبت و بلندپروازانه که مثبت هستند”.
